Vazgeçme düş kurmaktan

O her şeyi biliyordu korkuyu ölümü
ve bir çok şeyi

Kelebeğin ölümünü
tavuk mu yumurtadan
yumurta mı tavuktan keşmekeşini

ipek kozalarından ipek çıkarıldığını
kızların bu ipekle yazma oyaladığını
türkülerle mesaj bıraktığını sevgililerine

patlamış mısırdan bahar dalı yapmasını
Yıldız Şehriye’den sulu boya ile boyayıp
kolye yapmayı

Boğaziçi’ne İnci gerdanlık dendiğini de duymuştu
o her şeyi biliyordu
unutmalı artık unutanları diyor
gelmişlerine geçmişlerine sövmeli diyordu
kaçanın kovalandığını kovaladığının kaçacağını
öğrenmişti her şeyi
her şeyi biliyordu

o bu işlerden hiç bir şey anlamıyor susuyor bekliyordu
önemli miydi bu ayrıntılar bu çelişkiler
bunca ayrıntı bunca teferruat
al sat

sakla istifle
yat kat nehir gölet
sıtma ölümleri ve
ve bir bakteri
ilk buluş aşk

var olduğuna inanılan ilkel aşk

o her şeyi biliyordu
hem de bilmiyordu

aklı ermiyordu bazı şeylere
katakullilere

bir başla ayak arasında uzuun upuzun bir yol
ki ömür diyorlardı
bir kaşla göz arasında biten uzun bir yol
ve ayaklar çıplakken baş ucunda taş

o her şeyi bildiğini sanıyordu
gecenin perdesini aralamayı
düş kurmayı
düşlerinden düşüp yaralanmayı
paramparça olmayı

soru sormamayı öğretmişlerdi

ruhun azizliğini
bedeninse bomboş bir fani olduğunu
soruyor muyduk ölüyü neden hemen gömerlerdi

kokma diye ben de seni kalbime gömdüm
her an tertemiz bir kanla steril kalbime
demeyi bilmiyordu

Yüksel Nimet Apel

29/Mayıs/2014/Perşembe/Bodrum