SEN
parmak aralarında sokakların karanlığıyla...
ve saçlarında başka bir şehrin el izleri bir şark çıbanıydı geçmiş alnında baktıkça aynaya tarihinden korkardın... sen! dizlerinin bağını aşklarda çözen çocuk uyut ellerini şimdi köhne bir kadehte Yağmur dindi. Biraz gül toplamalı bahçeden... Müziği susturmalı... Haroşa’yı çağırmalı... Düş/tüğü yerden kaldırmalı şu çocuğu... “Geliyorum!” diye susmalı yaşama. |