EKSİKLİK
ne yol ürkütür beni bundan sonra ne yolculuk
yüreğimin tarihinden arındırıp hüznü birkaç parça anıyı kilitleyip düne, birazdan gideceğim … efsanelere inanırım belki senden sonra köy kahvelerinde anlatılan hikayeler biriktiririm içinden geçerim rüzgarın susmayı öğrenirim… eksiğim, evinin eşiğine düşürdüm çocuk yüzümü gözlerimi sana bıraksam da gülüşümü almaya geri geleceğim… Senin gelip gelip gidişlerini görmezden gelebilirim; bunu yapabilirim evet ama bu kokuyu duymazdan gelebilir miyim? Kapıyı kapatıp içeriye giriyorum. Kanepenin kıyısına ilişip dışarıya bakıyorum, yağmura ve artık duymuyorum sağanak halindeki kokunu... |