Güler Hanım yüreğinize sağlık, harika bir şiirdi.

Ah o iyot kokusu ve tadı nerede şimdi diyesim geldi inanınız.

Şehir boğmaya başladı insanları artık, her yer beton kütlesi, hınca hınç kalabalık ve yabanileşen insanlarla dolu.

Tebriklerim, selâm ve saygılarımla...

Evimizin dört yanı bağ-bahçe çiçekti ama arkadaşım Kuzucuğun
annesinin çiçeklerine hep özenirdim, bir gün birer dal istedim her
çiçekten, sağ olsun verdi annesi.
Eve gelip Vita yağı tenekelerine ektim birer birer

Biri karanfil, biri sardunya, biri de tuhaf bir çiçekti mısır bitkisinin mor
renkte olanıydı sanki. Her sabah gözümü açar açmaz soluğu çiçek
tenekelerinin yanında alırdım hatta kök vermiş mi diye arada bir
topraktan çekip baktığım bile olmuştur...

Çiçeklerin büyümesini görmeden evden ayrılmıştım,
(memuriyete başlamıştım) sevgili annem kızımdan hatıra diye
gözü gibi bakmış çiçeklere, ben tekrar görene kadar kocaman olmuşlardı...

Hep gözümde gönlümdedir o çiçekler...

Kuzucuk: Bu benim arkadaşıma taktığım isim, yazılarımda var...:))

Yaşamım boyunca gönülden sevip-saydığım bağlandığım tek arkadaşım....

Gece gece nerelere gittim, neleri tekrar tekrar yaşadım bir bilseniz...

Teşekkürler sevgili şiir dostum, iyi ki bu şiiri yazmışsınız...

doğanın kadrini kıymetini
bilmeden katlettik
bir şiirlik bile olsa
doğayı koklamak
keyiflerin en güzeliydi
şairim
güzellikleri paylaşan yüreğiniz dert görmesin
saygı selam