Daimi Boşluk..
Dipsiz kuyularda boğulmaya ne kadar da hevesliyiz
Azıcık mutlu olmaya görelim Hep ne zaman bitecek diye endişelenmekten, o anı yaşayamaz olmuşuz Çok sevince elimizden aldıklarına inanmışız her şeyi Çok sevmeyi bırakmışız. Kaderle keder birliği yapmış gibiyiz Karamsarız en çok Kimse dinlenmesin istiyoruz bizde, Herkesten daha fazla yorgunuz sanki.. Gülemiyoruz mesela rahatça Hep bir eksiklik, geç kalınmışlık hissi Kavuşurken bile hep vedaları düşünür yas tutar olmuşuz Her şey yeterince zor değilmiş gibi Bir de biz bir muz kabuğu koymuşuz dünyanın ayakları altına Ne yola düşebilmek, ne kalabilmek Mum gibi erimek bu yaptığımız günden güne Saklayayım mı söyleyeyim mi derken Dinleyecek kimseyi bulamamak.. Bir artı sıfır bir yalnızlık bizimkisi.. |
bu hep böyle olur zaten
güldüğümüzde dişlerimiz çıkar
aman çok güldük başımıza bir şey gelmesin?
-gelir
çok sevince de insanın başına çok şey gelir
alabildiğine gerçek bir şiir
bir şair mutsuzlukla beslenir
mutlu şair var mı ki?
ben hiç görmedim