YANDIĞINLA KALIRSINyakın hissetmemiştim hiç bu kadar ölümü oysa seni yüreğime hapsetmiştim mecalim yok bak nefes almaya yokluğun da zaten yaşamıyorum ki ayrılığın bu kadar zor geleceğini bilseydim seni delicesine sevmez açmazdım yüreğimi kar taneleri üşütmezdi ellerimi ayaklarım morarıp buz kesmez zemheri de tutmazdım üç beş nöbetleri gidişinle başladı geri saymalarım tık nefes içindedir ağlamalarım kurusa da göz pınarlarım dinmez yüreğimde sana olan yangınlarım beni hayata bağlayan sen değil miydin keşke kalbimde yer vermeseydim görmeseydi gözlerim sussaydı dilim ellerini tutup da seviyorum demeseydim işte o zaman böylesine acımazdı içim gidişinle yanmazdı yüreğim demek ki yüreğinde yer yokmuş bana yüzünde ki maskeyi de indirmedin ben seni olduğun gibi sevdim söylemeye ne cesaretin var ne de karşıma çıkacak yüzün yakıştırdın mı bu riyakarlığı etik mi sence bit tatlı gülüşünle esir ettin kendine başkasının mutsuzluğu üzerine mutlu olunmaz bilmiyor musun söyle yeniden sever mi yüreğin bana dediğin gibi canım der misin aldığın ahlar kalsın benden sana hatıra bir gün çıkar senden beni hatırlarsın elindekinin kıymetini yanındayken bilmedin ya sev ya da hayatından sil beni vakit çok geç olmadan unuturum bir gün deme unutamazsın sol yanım kalır sen de yüreğinden çıkarsan da beyninden silemezsin yaşlı gözlerle elveda diyemezsin... Refik 27.05.2014 İstanbul |