GÜN GÖRMEDEN ÖLENLER
Karanlıkta boğuldu kömür karası gözler
Ülkeyi yasa boğdu gün görmeden ölenler Kimi teselli eder boşa söylenen sözler Yağmur olup da yağdı gün görmeden ölenler Onlara ekmeğini toprak altında sundu Kader denilen yazgı yüzlerce beden yandı Hayat bir kısır döngü döndükçe boşa döndü Bir gün öncesi sağdı gün görmeden ölenler Kimi onbeş yaşında kırkı bulmamış çoğu Sırtında parçalanmış kömür yağlı kocuğu Ağlarsa kara ağlar madencinin çocuğu Derdi kalbine yığdı gün görmeden ölenler Küçük bir yavru ağlar ananın kucağında Bir yanardağ patlıyor maktulun ocağında Sönen onlarca umut bu gencecik çağında Güne mehtapsız doğdu gün görmeden ölenler İbrahim COŞAR |