Kim derdi ki adını duvara yazacaklar
Kim derdi ki ölmeden mezara koyacaklar.
Gönül verip de sevdin o yalan bakışlıyı
Yüreğim kan ağlıyor sol yanımda bıçaklar.

Çok mu aradın gönlüm sen böyle bir gamsızı
Nasıl gidip de buldun vicdansız vefasızı
Bir gün gülmedi yüzün gözyaşın acı sızı
Bekliyorken ümitle sana dair kucaklar.

Ağlamak çare değil gözünü açta uyan
Kalmadı iniltini feryadını duymayan
Önünde koca bir yol bir ömür var uzayan
Kurulmuşken semaya mihraba salıncaklar.

Mecnun olup da sevme böyle bir karakteri
Son ver bu hikayeye kapat gitsin defteri
Bundan daha kötüsü yoktur daha beteri
Belayı sardın başa oldu ya olacaklar.

Kendini paraladın hasretim diye diye
Layık değil hayırsız böylesi bir sevgiye
Umutlar hayâl oldu ne kaldı ki geriye
Dertler pusuya yatmış canını alacaklar.

Unutmalısın gönlüm unutmalısın onu
Silmelisin rehberden adını telefonu
Bekleme hiç boşuna bu aşkın kahır sonu
Bak kayıp ümitlerin yeniden doğacaklar

Şair:İsmail Kurt
16.05.2014

Bir lokma ekmek için yer altında ter döken kazancını son kuruşuna kadar hak eden taştan emek üreten Soma’da hayatını kaybeden değerli madenci kardeşlerimize Allah rahmet eylesin.Geride kalan ailelerine sabır ve ihsan dileğiyle saygılar sunuyorum...