Onundur
Şunundur
Bunundur
Hiç mi hiç önemli değil
Adamın biri
Girdiği yerleri soyardı
Bir adı vardı onun
Bir de soy adı..

Az daha unutuyordum
O denli kurnazdı
Hırsızın hırsızlardan
Bir de tayfası vardı

Ne denirdi
Hırı olmayanlar
’Hadi
Hırsızlık yapalım
Lâkin
Uzak savuşalım birbirimizden
Alimallah bir emir gelir
Zılgıtı yeriz en büyüğümüzden
Birdir malımız
Birbirimizi hırsızlamamalıyız’

Alıştı mahalle
Alıştı şehir
Dünya bile
Hem alıştı
Hem de şaştı ki
Of

’Doğrucu Davutlar’ da vardı
Bir de Tanrı’nın sopası
Durup bakalım gari

Bir hocamız vardı üfecikken
Islık çalaraktan
Savururdu kıçımıza
Nar çubuğudur
Zalim yakar

Bir sopa yedi ki Tanrı’dan
Tam söyleyecekken sabah sabah
Hanım suçlu vallahi
O söyledi Çıkarken kapıdan
Kimi hırsız vardır beriden ırağa
Kimi hırsız vardır ıraktan beriye
Vardır var
Bir de Tanrı’nın da sopası var
Vurur elbet
Her haytalığın bir başı olurmuş
Bir de sonu
Sürer mi ilelebet

Anladı bittiğini
Anladı bitip gittiğini

Mahalle de bir derviş vardı
Verin dedi şurdan
Sararmışlardan sarı bir çerçeve
Bitmişler aşkına
Gitmişler aşkına
Pasparto da ister şimdi şu hayta
Gümüş tozlu suya bandırıp
Sararmış geçmişlere eklemeli soysuzu
Dünya puştlardan çekmedi mi hep
Bari kıyaklık bizden olsun
Afilli bir poz ver yavrum
Hooop şip şak


Ve geçmişin nefretine binaen bir tablo
Hemi de paspartolu
Ne pir-ü pâk
…

15 mayıs 2014 Denizli