Yar...
Biliyorum
Biz, farklı dünyaların insanlarıyız
Yetiştiğimiz şartlar birbiriyle örtüşmüyordu
Sen, şefkat ve hamiyet içinde filizlenmiş bir nefesken
Ben, poyraz ve boranın sinemde bıraktığı izlerle büyümüştüm
Ne kadar çok hasrettim, sevgiye, şefkate, melteme, sükunet halindeki erdeme
Sen, her halinle edebi, nezaketi, naifliği, suhuleti fevkalade sinelere zerk ederken
Ben şaşkınlık yaşıyordum ve sana hitap edebilmek için kelime bulamıyordum, utanıyordum
Fakat senin yanında ne kadar huzur ve sürur içinde olduğumu anlıyor ve büyük bir haz alıyordum
Evet, hayretimi gizliyordum, imreniyordum fakat sen benim hali fakirliğime rağmen asla hissettirmiyordun
Değer veriyordun, çok içten dinliyordun ve bazen ne kadar güzel gülüyordun, samimiyetini fark ediyordum...


Mustafa Cilasun