GELEMEMMasum bir rüzgardım esdim gürledim nezaketsiz kargaları sildim süpürdüm her yer cayır cayır yanıyor gönlüm zehmeride hala iç çekmeler arsız gece arsız sorgusuz sualsiz infazlar özlemler arsız namus insanın beyninde fur dönmüş sevgi can yakıyor içimde acılar şımardıkça şımarıyor hüzünler yırtık yürekte furya saçmalama sesizlik kirpikler hep nemli suçlama beni ölürüm de gelemem şimdi uzaklarda anam ağlıyor beceriksizin tekiyim elimden bişey gelmiyor unutulduğum köşelerde avcumda uçurumlar biriktirdim diyar diyar dalaşırım gurbeti mesken tuttum kahırlarda günlerim bir ürkek serçe gibi ünlerim çok mutlumuydu dünlerim titrek utangaç bedenim huzur aradım bu Dünya’da kaç kez korkulu yetim sokaklarda yarama neşter bulamadım yüreğimde ki aşkını kör bıçakla kana buladım kararmış gecelerimi günlere bölsem sevgiler cimri kokuşmuş, artık ölsem mahçuplaşır masum yüzüm yere düşmez benzeyemem başkasına sana değmez bilirim çare bulunmaz yareme en son girecem kara toprağa varsın acılar tükenmesin gelemem avazın çıktığı kadar inkar et aslında seni çok iyi biliyorum korktum anlatamadım kendimi sessizliğimi bozdum işte şiirler peydahladım susupta dinleseler beni kaç kişi susacak kaç kişi dinleyecek sus ve oku sesiz bir gürültüyle beni susduğun dilinle kudurdu suskunluğum cinnetler İsterse ölsün zamanlı,zamansız gelemem gelemem dedim ya! sevgimi kefenledim gömdüm toprağa gelemem Tülay*Aslan |