Sarmaşık güllere dalıp dolandım,
Bir an güldüm ve efkârlandım,
Dünya döndükçe ben vardım,
Kementle değil yaşayınca anladım,

Bahçelerde dolaştım gezindim,
Tomurcuk açan güzel bezendim,
Bir zaman içinde kendimi ezdim,
Görmeden yaşamayı hiç sevmedim,

Gül dalında güzel başka görünür,
Söz söylenir gönül bununla övünür,
Yürek yarasına merhem olur sürülür,
Yaşam güzeldir yaşayınca görülür..

Çiçek dalından koparılınca solar,
Gönülde varsa gönül bazen ağlar,
Aşılır aşılmaz denilen yüce dağlar,
Farkına varmadan seni yaşama bağlar..

Çiçek koklanınca kokusunu verir,
Zaman düşünmeden hep gezdirir,
Kalem dile gelince daima yazdırır,
Söylenenler beyne çentikle kazınır..

Bırakalım çiçekler hep dalında kalsın,
Gönüller sevgiyle yaşasın ağlamasın,
Kimsenin ahı asla yere inip kalmasın,
Hayat güzelliği ile güzelce yaşansın…

O, bir tomurcuk güldü soldu derler,
Dertler dert olup birbirine eklerler,
Diller dile gelip her şeyi söylerler,
Zamanı gelince gidecektir gelenler..

Çiçek ve güller gibi açın gönüller,
Sevgi mutlulukla geçsin ömürler,
Umutlarla yaşansın bütün emeller,
Hepsinin sonu huzurlu yaşamaya değer..