Süheyl
di hale remzi nal-e biyan
saddu ney ân od-a zemzem verdim zikr-i bereket kehl-e cür ile idrak-ı nuruna lisan verdim gönlü şadan bir car-i tertib dilde nicar bi can-u gülizar kıblegâh içinde yüce divan verdim ol bi dem sema da cümle ruhân nur-a şifa için takdire şayan gönül erbabına kudsî şerbet verdim ey sadûk can içinde dilber-i yare tan-u inşirak vakti kaldım bî-çare ezber bozup dilde nigan ile gönlü sükûtu zahire verdim nesire bi süheyl bi cehl ân kudred-i narında tamaha durdum |