ÖzlemNe güzeldi, Çocuklukta anamın, Sıcak kucağı. Hiç doymazdım. Hep özlemle, Sarılıp kucaklardım. Elinden tutup, Gözlerine bakınca, O küçücük yüreğim Umut içinde, Pır pır eder, İçim sevinçle dolardı… Doymadım, anama. Nasıl geçti, Onca yıllarım. Nerde kaldı, Çocukluğum, gençliğim. Hani orta yaşlılığım, Dedem, babam gibi, Ben de yaşlanıp, İhtiyarladım. Özledim, Çocukluğumu, Anamın, babamın Elimden tutuşunu. Özledim, Bahçelerde, Koşup oynayışımı. Dallarından koparıp Yediğim meyvelerin tadını. Her halde artık, sona geldim. Şimdi daha çok özledim, Harman zamanı, Toprağa yatak serip, Yatıp, uyumayı… 29.04.2014 Cahit KARAÇ |
yakalayıp onu çok güzel bir şekilde
şiirleştirmişiniz.
Sizi tebrik eder
başarılarınızın devamını dileri