BİLEMEDİM
Alınyazım “Bedasıl’ nan” yazılmış,
Kaçarı yok, silinmezmiş bilmedim. Cahil idim, büyük laflar eylerken… Yaradan’ı gücendirdim; Gülmedim… “O söz” benim idi; Hayır, dilim sürçmedi, “Kükredim mi !..” lafı, hiç dilimden düşmedi. Arslan kükreyince, kedi ürkmedi, Aciz kaldım, sus eyledim ben, anne… “Seninle” ısrar ettim, huzur vermedi. Hendek geçti, hiç kininden geçmedi, Ne ettiysem yakamdan da düşmedi; “Bir ihtimal…” Senden geçtim ben, anne… Ar eyledim, ar bilmeyen “Arsız’ dan,” Sermayemden, ömür çalan hırsızdan, Yaka silktim, beti benzi nursuz dan, Nihayeti Ser den geçtim ben, anne… 23.03.2014 Kadir TEKÇE |