HER GÜN BİR YILDIZDIR ODA İNSANIN ÖMRÜNDEN DÜŞER

Kırık bir dalın titrek yaprağından bir soluk gibi tükenirken damla damla merhaba gönül yorgunluğum

Eğer özünü kaybettinse gözlük altından gülümsemeye benzer gülüşlerin

Hadi al ala bilirsen gülden kırmızıyı hadi yapraktan yeşili al
Al hadi gücün yeterse ateşten közü yüreğimden seni al

HAYALLER YAŞANDIĞI KADARDIR BU GÜNÜ YÂDA YARINI YOKTUR

Senin gerçeklerin çölde gemi yapmak kadar yersiz ve anlamsızdır unutma
kendi uydurduğun hikâyenin kahramanı da ancak kendin olursun
ne itibar nede saygı görür kendin okur kendin inanmazsın
çünkü yalanın ve uydurmaların gerçek hayatta yeri yoktur

GÖK KUŞAĞININ MAVİSİNE TUTUNAN GÖNLÜMÜ ŞİMDİ AVUÇLARINA BIRAKIYORUM

BENİM SÖZÜM ÖZÜMDE GİZLİDİR BİLİRSİN GÜLÜM SÖZÜNDEN DÖNENE NAMERT DENİR


BOŞ YOLA BAKMAK AHİRETTE KIYAMETİ BEKLEMEK GİBİDİR
UNUTMA NE ZAMAN UNUTURSAN O ZAMAN UNUTULURSUN…? ESMER KIZ

Unutma sevgi öyle boş kuruntularla ölçülmez sevgi sözle de olmaz sevgi yaşanır ve yaşatılır ve her şeyden önce sevgi yürek ister kulaktan dolma sözlerle sevgi anlatılmaz kendi yüreğinden gelmeli cümleler...


O hilal kaşlarına vurgun düşmüşüm
kardelen çiçekleri azatlığında gönlüm
üzerimden kaldırma göz kapaklarını
kurtulursam ölürüm...

Kardelen çiçeği güneşi o kadar çok sever ki...
Güneşi bir kez görür ve ölür
yıldırım gönülalan