yönetilemiyor sun !

yönetemiyorsun !

arada bir denge tahtası sın tahta çürük olduğunu için de devamlı zayi veriyorsun ve hep yitirilen ,yitiren sen oluyorsun..

temelin eğreti,en ufak bir deprem de bile yerle bir oluyorsun,,,

gerçeğin içindesin,sorunda bu aslında gözlerin açık ama göremiyorsun yanlışı!!

yanılgıya düşüyorsun,yanıltıyorsun bilinç altına düşen umursamazlığını
senin hükmün sadece,göz yaşı dökmek
biraz küfürlenmek,acı çekmek

senin için basit bir şey bu !

alt tabaka insansın sen,olay bu kadar basit işte.

düşündürmüyor artık !! düşüncem , müsaade etmiyor buna
sonucu masaya koyuyorum nasılsa , hemen tartışmalar sonrasında

bitmiştir! diyorum . gitmiştir,o yine nasılsa..

mutluluk ile mutsuzluk arasında ki dengeyi kuranlar asıl kendi,kendini
bu duruma itenler..

seri ayrılıklar,kan dondurucu bahaneler budur işte..

alışık olduğumuz gerçek.

biri ayrıldığı zaman ilk akla gelen sebepsiz bir veda okutmak bundan sonra..