YÜREK ÜŞÜR ŞEHİR ÜŞÜR ŞİİR ÜŞÜRBir şarkı bir şiir bir nefes bir ses göz dalıp gider uzaklara bir dokunuş arar bir bakış tatlı bir tebessüm bir hoş geldin nasılsın bir merhaba sıcacık bir bardak çay yada bir fincan kahve alıp götürür uzaklara hayaller gözlere perde temenniler dilekler ellerde karanfil yürek beyaz güller açar zambaklar saksılarda karanfiller süsler can kenarlarını hanımelleri en güzel kokularını salarken sokaklara akşam güneşi küstüm çiçekleri yapraklarına buseler salar eller terler gözle titrer dudaklar kelimeleri hapsederken dil arasında hayat devam eder akşam güneşi batar uykuya yatar yarınların umutları düşler uyanır karasına gecenin şiirler dökülür kaldırımlara satır satır yalnızlıklar satır satır imkansızlıklar gece soğur gece üşür kendi koynunda sabaha gece yürekler doğum sancılarını çeker dizler titrek dizler yorgun kaldırımlar bakir gecenin babasız çocuklarını doğurur simitçiler köşe başlarında dolmuşlar bozar sessizliğini ala şafak çoktan terk ederken şehri yürek gemisi istim yapar parkeler de kürek olur ayaklar kah yarınları çeker kah dünleri iter eller ceplerde gözler dalgın sendelerken beden bir omuz sesi hey dikkat etsene birader dalıp gitmeler uyanışa bırakır yerini silkinirsin yakalarını birlerştirirken ürperir bedenin derin bir ahhh bir sigara gelir aklına yoklarken ceplerini yudum yudum içmek istersin hayatı mırıldanırsın başını bildiğin sonu olmayan bir şarkıyı yine bir kedi ciyaklaması bozar dalgınlığını eller üşür yürek üşür şiir üşür şehir üşür Gezgin_Sair zaman akıp giderken ikibin ondördün nisan ayını yirmiyedisinde |