DOST KALMAMIŞ
Kahrolası Dünya’da hiç gülmeden yaşadım
Yıllarca mutluluğu bulmak için aradım Her yüzüme güleni adam sandım aldandım Bu diyardan gidecem dost kalmamış anladım Ana baba ölünce kardeşlerim el oldu Şifa bulmaz bu gönlüm sarardı benzim soldu Yeme içme dostlukmuş şairem saçı yoldu Bu diyardan gidecem dost kalmamış anladım İçimi dertler sarmış bu gece ölesim var Hüzün çöktü başıma bu gece gidesim var Gidenler gitti dönmez ölümü sevesim var Bu diyardan gidecem dost kalmamış anladım Heybemde çok cefalar kanar yaram kesilmez Özgür olsada dilim karşı taraf dil bilmez Hayattan soğumuşum gözyaşlarımı silmez Bu diyardan gidecem dost kalmamış anladım Tülay*Aslan sen ne güzel dostsun bacım gardaştan başka varmı ilacın koy başını sineme dinsin acın annesin bacısın cennettir baştacın bacıma ...kulhasan’dan |