HÜZÜNLERİM DE SENne seni unuturum ne de gözlerini yalanmış meğer her sözün acılara gark ettin biçare yüreğimi nerden bilirdim ki gözlerime bakarak geri dönüşü olmayan yalanlar söyleyeceğini aşkın gözü körmüş göremedim gerçekleri oysa ölümüne sevmiştim seni her gün yüreğimde çekiyorum özlemini şimdi öyle bir haldeyim ki gözyaşlarıyla uyuyup isyan çığlıklarıyla uyanıyorum yaşattığın her acı da seni sevdim yine de nefret ediyorum kendimden şu an gözlerindeki yalanları göremediğim için artık sana değil yüreğimi gülüşlerimi bile emanet etmeyeceğim en zayıf yerimden vurdun beni uzaklaşıp giden saman yolu yıldızı gibi aşkın büyüyor gönlümde hüznüm oluyorsun son demim de artık uçurtmalar uçmayacak eskisi gibi içimdeki yangınlar yakmayacak beni taşırım hasretin yükünü omuzlarımda sen aşkımdan vaz geçme yeter ki karışır hüzünlerim akan gözyaşlarıma güneş gibi yaksanda içimi gözümden boşalıyorsun yağmur damlası gibi kaybettin beni mutlu musun şimdi bilmedin bendeki yerini haberin yokken öyle yaşamıştım ki seni varlığından başka birşey görmedi gözüm zordu senle olmak suya yazı yazmak gibi oysa ben seni yüreğime yazmıştım sevgili... Refik 24.04.2014 İstanbul |