Yolculuk
Defter gibi dürülmüşüm
Sayfa sayfa, yaprak yaprak Bir fırına sürülmüşüm Vücudum fırından sıcak Atılmışım sel önüne Yolculuk meçhule yine Küçüğünden büyüğüne Tüm insanlık benden uzak Söz söyleyen dil benimdir Dikeniyle gül benimdir Tükenmeyen yol benimdir Ve yollarda binbir tuzak Hepimiz yok olacağız Kalacak bu dünya ıssız Ağlarken dertlere ağız Bir türkü tutturmuş dudak Dünya yalan, hayat sarhoş Yollar uzun, kalpler bomboş Ey gözyaşım şimdi hem coş Hem istediğin yere ak Bir gün her şey rüya olur Başlayan son yolculuktur Ve bizlere mesken olur Bir çukurluk kara toprak |