YOKLUĞUNDA SENSİZLİKyokluğun yüreğimin karanlığa itilmiş hali içimden çığlıklar yükseliyor sanki söyle içimdeki yangınlar nasıl sönerki ağladıkça kırmızıya çalar gözlerimin rengi akan gözyaşlarımda temizlenir ruhum huzur bulurum her ağladığımda kirlendi artık yalnızlığımın berrak nehri ahı figan edişimde çığlıklarım yükselir semaya bulutlar kümelenir sanki çöreklenir ruhuma düşer üzerime rahmet eşliğinde ıslanır sırılsıklam olurum tuzlanmış yeni doğan gibi yanarım bir şiir olur adın bestelenir dudaklarımda tamamlanmamış şarkı gibi kanar yüreğim her aklıma geldiğinde kuruyan dudaklarım hasretinin çölleri hangi kervan götürür olduğun yere beni dilimdeki tüm heceler yokluğunun simgesi hissediyorum ölümün soğuk nefesini ensemde gözyaşlarım isyanımın acıya bedeli yine de en zor anımda yanımdasın olur adın tesellim aşk badesinde bir başka yudumluyorum yokluğunda ayrılığın acısını her başımı öne eğdiğimde karşımda canlanır resmin uzaklardan seslenirsin sanki duyarım sesini gözlerim arar ayak izlerini ellerim ellerini çaldığım her kapıda çarpılır yüzüme kimsesizliğim kimsesizlerin kimsesiziyim yalnızım sensizliğimde uçurumların gölgesindeyim her nefes alışım ölüm gibidir bak artık yokum işte gözyaşların zemzemin olsun son nefesimde sevdanla göm beni karanlıklara ört toprağı üstüme yavaşça... Refik 20.04.2014 İstanbul |