Yalnız kalmak gerek arasıra,
Olduğundan daha sessiz,daha sakin..
Takvim yapraklarını koparmadan,
Saate göz ucuyla dahi bakmadan,
Radyoda ki hicaz şarkıyla sukünete teslim olmak..
Yarı uyku halinle yudumladığın çaydan aldığın haz,
İşte yalnızlığın göz ardı edilmiş mutluluğu..
Perdeleri kapatmak gerek arasıra,
Olduğundan daha aydınlıksız, daha loş..
Pencereleri açmadan,kar’a yağmura bakmadan,
Radyoda ki nihavent şarkıyla sukünete teslim olmak..
Yarı aydınlanmış yüzünle yudumladığın kahveden aldığın haz,
İşte kapalı perdelerin unutulmuş mutluluğu..
Bir gün çıkmak istersen yalnızlıktan,
Dağıtmadan kulaklarında ki uğultuyu dönmemek gerek kalabalığa..
Öyle büyük olmalı ki dönüş,
Sahibi olduğun o mutluluk güneş gibi parlamalı yüzünde,
Ve o güneş her daim avuçlarında kalmalı...!
S.K.