HÜZÜNHüzün sardı ruhumu kalkmaz elim ayağım Sallanıyor bedenim sanki düştü dayağım Belki de gitmeliyim açılıp deryalara Dümensiz ve tayfasız yol alsa da kayığım Topladım dertlerimi omuzuma yükledim Kaç tane diken varsa toplayıp da bükledim Ovalardan sıkıldım zirvelere dikledim Binbir hatıran dolu göğsümdeki koyağım Yangınım içten içe kimse bunu bilemez Alevden göz yaşlarım kuru mendil silemez Yanmayı çok sever de yanana hiç gelemez Közlerden rampa yaptım buzlardanmış kayağım Bâtıni’nin yüreği parça parça sökülse Beyazlasa saçlarım birer birer dökülse Damarlarımdan kanım yavaş yavaş çekilse Şu cismim ölür amma süre gelir soyağım... Aşk ile hü Murad-ı Batın;12;04;2014 |