KİMSEM KALMADI
küçükken ben hayat doluydum
rengarenk misketlerimle oynar dururdum bir gün büyüdüğümün farkına vardım şimdi dost dediğim kimsem kalmadı... hayat çocukken ne kadar hoştu hayallerim umutlarım hep arş’a koştu ne ekmek ne de su hepsi bana boştu şimdi oynayacağım kimsem kalmadı... dertler derya olmuş,taşmış dünyama günler ziyan olmuş,vurmuş bağrıma sevdiğim el olmuş,gitmiş düşmana şimdi seveceğim kimsem kalmadı... artık güçlü olsam da neye yarar elde kalan ufacık bir yürek,kanar ha kanar. ciğerim bin pare olmuş derinden yanar şimdi elinden tutacağım kimsem kalmadı.. şimdi sarılacağım kimsem kalmadı... |