BENİ BENİMLE...
Kalbimin perdesini araladım sana önce.
Bakışlarının anlamını bulunca gönül sözlüğümde; Perdeyi açtım sonuna kadar. Kapalı bir pencereden izledim seni bir süre. Pencereme küçük su damlaları düştü, Hatta daha şiddetlileri de . Camı parçalayıp yanına koşmak istedim. Yapamadım… Kalbime cam kırıkları batar diye korktum. Günler geçiyor ben hala önümde bir cam seni izliyorum. Gözlerin bana daha anlamlı bakıyor gibi.. Cesaretleniyorum. Kalbimin penceresini açıyorum sana… Rüzgarın doluyor yüreğime… Sıcaklığın beni serinletiyor sanki. Kokunu hissediyorum, Çiçek bahçem oluyorsun en renklisinden, Meyve bahçem oluyorsun en doğalından.. Bir gün kalbimin penceresinin önünde seni bulamıyorum. Kalbim endişeleniyor. Endişe içindeki kalbimi çalınan bir aşk zili rahatlatıyor. Kalbimin kapısına koşuyorum… Ve kapıyı aralıyorum sana... ‘’Ardına kadar kapımı açacağım güne kadar, Beni benimle bekleyecekmisin?’’ Sözcükleri dökülüyor kalbimden. ZeynepUysal |