ANLATSANA İHTİYAR!....
Hey gidi ihtiyar heeeey !...
Elinde baston, burnunun önünde çukurları. Görmeyen feri gitmiş gözlerinle, Öksürürken azrail başucunda sanki... Ne oldu ? Anlatsana !... Gözlerine mil mi çektiler ? Kulağına çamur mu tıkandı ? Sanki ayaklarında pranga, adımların kısalaştı. Lâl mı edildi dillerin devşirilirken ? Anlatsana !... Kendine malik olmayan beden, Bu hale kimler düşürdü neden ? Hala anlatmıyorsun ... Bak bedenini cımbızlayan birileri Hala seni rahat bırakmıyor. Bırakmazlar elbette Anlatsana !... Sen ki bir zamanlar çınardın. Gölgende pınar, Bağrında binlerce barınanlar. Bahçende devşirdiğin o çiçeklerden Çıkmadı mı vefalısı ? Hani nerede? Evdeki bulguru beğenmedin, Giderken Tosyaya pirince Haramiler mi çevirdi yolunu ? Anlatsana !... Bak, varlığında yokluğun, Bak, yokluğunda varlığın Debelenip duruyorsun. Nerde attığın naralar ? Duyulurdu Buhara’ dan , Endülüs ’ten Viyana’dan Kırım’dan Şimdi neden susuverdin ihtiyar, Ne oldu sana Anlatsana Anadolu mu ? ... Ne olmuş ki Anadolu’ya ? Alıştı kulakları Çanakkaleden sonra Manevi müşterek kardeşleimizin Top seslerine ... Ezan arşa ulaşırken, Yurdumun her payesinde, Al bayrak dalgalanırken Mehmedimin sayesinde, Devşirmeler kendi gayesinde Köpeklerse Avrupa himayesinde Sokaklarda yürüyor. Sana ürüyor şimdi Sana İhtiyar ANLASANA !.... Ozan fedai 20.1.2008 ALMANYA İlk serbest şiir denememdir. |