Bir Hüzün Yolculuk...
Başımı koydum otobüs camına
Yol akıp gidiyor altımdan Güneş ışığı alıyor gözümü Terler damlıyor alnımdan Doğa fısıldıyor kulağıma Sanki uyumamı istiyor Zaten bir zaman sonra dalıyorum Sessizliğe eşlik ediyorum Sarsıyor otobüs zaman zaman Aniden uyanıyorum uykumdan Üşüyorum, nedendir bilmiyorum Ya ayazdan ya yokluğundan Hava karardı sonra Yol hala devam ediyor Ay seyrediyor yukarıdan beni Yalnızlığı benimle paylaşıyor Bilirsin pek sevmem yolculuğu Çekilecek çile değil doğrusu Ama ne yapalım Yolun sonu sen Az kaldı yolculuğumun bitmesine Şu dağları geçtik mi yanındayım Biliyorum sende özledin beni Biraz sabret ölümün ucundayım Ali KİRAZ 04-04-2014 |
Sayın sevgili şiir dostum mükemmel bir şiir.
Duygular hisler ve anlatımlar su gibi.
aktığı bir zaman.işte o zamanın meyvesi olan.
eseri Kutluyorum ve
başarılarınızın devamını diliyorum.
Selam ve saygılarımla.