YALNIZLIĞIMIN ŞAİRİYİM
Bazen güneş düşmeden ufuktaki dağların üzerine
Affedilmeyen günahların vebali kadar ağırdır gece Seherde esen rüzgarlar gülümser sadece yüzüme Ve ben her sabah senle uyanmayı beklerken Yokluğunla göz göze gelirim gözümü açtığımda Konuşmadan, bir söz etmeden bakışırız sadece Söylemek istediklerimizi bir başka bahara bırakıp Cebimden çıkardığım umut tohumlarını koklarım Saçlarından koklarcasına içten ve doymamacasına Sonra hayallerime bakınırım nasılmış sensiz seni yaşamak Ve sensiz bir geceden nasıl kalınırmış sabaha Issızlığıma bir şiir yazar sonra yalnızlığıma okurum İflah olmaz bir yara olur büyür kimsesizliğim Ben sensiz sabahların ve yalnızlığımın şairiyim… |