Lâyezal..
Tenimden aktı gecenin ruh çatlatan
Sessizliğinin parmakları Karanlıktan medet uman gözlerime Ağlayışlarımı giydirdim Düşsüzlüğümden yarınlar peydahlarken, Dehşetinde parçalandığım ellerinin izine sokuldum. Eşkâlini verdim meleklere Kursağımdan dökülen cümlelerin gizli tanığı sendin. Saçlarından yapılmış mezarlara ellerimi gömerken Cesedimi saklamaya salgın Ayrılıktan başka ağrı bulamadın mı? Kirli bakışlarla konuşma bana Ezber edilemeyen yalanları doğruluk payı Doğuramayan acılarımda uyutmaya kalkışma Kalabilseydin bütün şarkılarım öksüz, Bütün ağlamalarım başlangıç sız kalırdı Lâyezal, sana intihar süsü versem Beni katleder misin? Sana benzemeyen sonlardan Ancak kendimi uydurabildim Hüznümün dolambaçlı yollarından Yüzümü toplayabildim yalnız Sen çiçeklerin kokmaz lığına inanırken, Ben kokunun iman edilebilir yanına yaslandım Anlam bölünmelerinde neden hep adım geçti Lâyezal? Sami Arlan.. |