Menekşenin moru..Kol geziyor etrafımda zehri zemberek karanlık Geçmiyor ruhumun sancılı öfkesi Tanrı meleklerin baş tacı İnsanlığın fırtınalarda ki korkaklığı Ve ben korkularından korkmayan Mazi geride kalsa da devamlı Gün içerisinde uğramasa olmuyordu Mor rengi ne kadar sevsem de Nadirdir bende yeri Bıçak sırtıdır mor Ne şahlandırır sevdayı Nede yerle yeksan eder Renklerin en lalidir belkide Suskunluğu ağırdır Anlatmaz derdi kifayesini Saklar alında morunda maisin de Bahar geldiği vakit menekşeler mor Diğer tüm çiçekler pembeli sarılı Çünkü menekşe ahın gölgesi Bıçağın öteki yüzü.. |