ONLARDA ÖLMÜŞ
Karun kadar ben, çok zenginim diyenler.
Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Her gün üç beş, çeşit elbise giyenler. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Üç bine alıp dost, beş bine satanlar. Teraziyi kantarı, hile ile tartanlar. Köşk’te saray’da, hem villa’da yatanlar. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Fakir yoksul, demeden her an ezenler. Yiyip içip dost, yurt dışında gezenler. Halkın kaderini, bir günde çizenler. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Dünya malına, hepten tamah edenler. Her an her yerde, koşup önde gidenler. Suclu sucsuz, demeden hüküm verenler. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Kendini hep dev, aynasında görenler. Şıh’lar şeh’ler, bir’ de bizim şu erenler. Dostlar ahbaplar, hemi onca yarenler. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Hakkında hiçte, bir söz edilmeyenler. İzinsiz makamına, girilmeyenler. Hak hukuk adalet, nedir bilmeyenler. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Her yerde atlarını, hep koşturanlar. Devlet’te k/lasını, konuşturanlar. Hem çalışanlar, hemde boşta duranlar. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Aşık’lar şair’ler, hem garip ozan’lar. Yiğitler efeler, kızlar ve kızanlar. Vatan uğruna, kanla destan yazanlar. Duydum’ki eyvah, dostlar onlarda ölmüş... Ömrünce hep, kaderine boyun eğen. Eşeğine kızıp, semerini döven. Şiir,lerinde hep, kendisini öven. Diyeçekler eyvah, o TAŞGIN,da ölmüş... H.S:12 KIZAN:Erkek YAREN:Dost/sırdaş Zekeriya TAŞGIN 22/03/2014 Şiir’in ilk kaleme alındığı Tarih:10/02/1992 |