SÖNDÜRÜLMÜYOR
Nasıl bir sevdaya düştü bu gönül
Bir türlü kendini avutamıyor Sevdan ile yandı tutuştu ömür Yangınlar içinde söndürülmüyor Anlatamam sana sevda hüznünü İnanki çok yaktın mahsun gönlümü Ateşler içinde bunca ömrümü Braktın birkere söndürülmüyor Geçiyor ömrümüz feryat boşuna Bilmem gidiyormu senin hoşuna Artık bende kaldım tek bir başına Yalvarsan maziler döndürülmüyor Okadar derinki sevda yolları Kırıyor kürekten bütün kolları Kuruyan ağacın kırık dalları Yalvarsan geriye döndürülmüyor Sevdalık çekerim yüzüm hiç gülmez Bu garip halimden kimseler bilmez Boncuk boncuk akan yaşlar hiç dinmez Bu akan göz yaşım durdurulmuyor İmdat TÜRKEL, 21/03/2014 |
Gönlünüze keder düşmesin herşeyin gönlünüzce olması dileklerimle...
Bu güzel şiirinize de Kocaman SEVGİLER....