YOKLUĞUNDA DA SENbu gün son kez bir dilek tutum sana aşkımıza dair bir umut mutluluğu en son yaşadığım anı unuttum diyorsun ya unut herşeyi sil baştan kolay mı bu kadar sanıyorsun kırıldı kalemim hükmüm verildi bilmiyorsun acım çok taze yanıyor canım kara kitapta bilmem daha ne yazıyor salaş bir meyhane de tahta masada ararım seni kadehler de olmasan da yanımda simli dudak izlerinde hani sana anlatacaklarım var demiştim sen ise sahimi deyip gülmüştün işte o zaman senle olan hayallerimi ertelemiştin geldiğin gibi sessizce çekip gitmiştin arkana bakmadan veda etmeden ben gözlerine her baktığımda alamam kendimi dalar giderim geçerim kendimden kulağıma fısıldamıştın ya titreyerek zaman diyerek çekip de gidişin kahretti arkandan haykırsam ağlasam duyar mısın ses versem bulur musun beni bıraktığın yerde dün gibi çocukça bir aşktı diyerek gittin sen sevmeyi değil ayrılığı seçtin Refik 20.03.2014 İstanbul |