Cân Cânânındır
İp.. Yüzyılları sallandıran câni,
İlmek ilmek takıldın boyunlara.. Seni büken eller şimdi hani ? Hani gelmezdik oyunlara..! Bir sor aklına, bu kanunu kim yazdı, Bir bak etrâfına, bu mezârı kim kazdı.. Bir cân düştü toprağa, bin cânân ağladı, Kana bulanan eller azdı da azdı.. Dağları düz ettik, denizleri tuz, Yaşları fark etmez, on / on beş / otuz.. İmânı yüreğinden dolup taşarken, Kimine güneş düştü, kimine kuz... Yârini ellere bıraktı gitti, Yarını görmedi, bugünü dün bitti.. Kalemler yazsaydı nice derdi, Bir kalem kırıldı, ömrüne yetti... Sen de yolcuya yoldaş ol İbn-i Mâtem.. Nasılsa bir gün Azrail gelecek zâten.. İyiliğin adı erdem, kötülük hep kem.. Ölümü içsen olmaz zehir, illede zemzem... |İbn Mâtem’in kaleminden.. |