SUSKUNLUKLAR İÇİNDEsen gittin gideli kapalı perdelerim mühürledim yüreğimi için sızlamadımı bir kez sevdim bin kez öldüm söyle senin canın hiç yanmadımı erişilmesi imkansız yıldız gibiydin gözümde seni yaşarım hep hasretimde bir kez olsun sevmeyi sen de dene ben sevdim de ne oldu kurudu gözlerimin menba’ı sayende her öfkemde biraz daha küçülürsün gözümde istesen de bir ışık göremezsin gözlerimde suskunluklar içinde seni yaşarım içimde hayat bulurum sevginde severmiyim bir daha yeniden açar mı gönlümde yine çiçekler yaşar mıyım o nadide günleri hep birlikte coşku içinde bulur muyum huzuru sevgin de bilmiyorum uzaksın çok uzak erişilmeyecek kadar ne ellerim uzanır ne de sesim duyulur sen kendi halinde ben seninle avunurken duymaz ruhun anlamazsın koşarsın bir hayalin peşinde beyhude... Refik 19.03.2014 İstanbul |