Sen de konuk evi
Ben diyeyim misafirhane
Adı
Mapushane
Ne halı ararsın
Ne kilim
Her an her saniye
Değişir iklim
Özgürlüğe vurulduysa kelepçe
Yok artık geçmez akçe

Sabıkalıdır adın
Ne kadar acele edersen yürürken
Toplasan hepsi on adım

Bakışlar sönük
Işıklar sönmez

Pişmanlık diz boyu
Kimi hata yaptım der
Kimi namusum
Ben masumum

Eşitlikse eşitlik al işte
Ranzalar tek
Boyalar gri
Tek gökyüzü mavi
tellerin arasından görebilirsen

Hasretin sefer tasında dağıtıldığı
Bitmek bilmez hayallerin kurulduğu
Ah
Bir çıksam fısıltılarının duyulduğu

Yarı acımaklı
Yarı öfkeli
Yarı tedirgin
Gardiyanların sayımıdır
Günü başlatan
Güneş doğmadan doğar umutlar
Korkak düşler kurarsın uykularında

Ve
Mutlak saklanmış sararmış
Kaç yıl önce yollanmış yazılmış
Ezberlenmiş mektuplar dolaplarında
Dışarıda herkes hayatım roman der de
İçeride bir cümledir öz geçmiş

Ne yaşamnmışsa yarım kalmış
Bir gün girsen bile içeriye
Bakmışsın ki bir ömür almış....

sevil sungur