Ey can…
Sinesinin
Derinliğine uzanan
Ruhundan tebarüz eden
Eşsiz bir sevgiyle bakan

Her lahzada
Endişe farkıyla yaşayan
En yakına olan firkatini
Artık ayan ve aleni kılan

Samimiyet
Ve teslimiyette farkı arayan
Henüz hissiyatı
Kâfi miktarsa şifa bulmayan

Ruhuna aşina
Gelen tınılarda gözleri boşalan
Nefsi asabiyetlerden
Şimdilik ne hikmetse arınamayan

Mahzun
Ve mütebessim
Halini korumaya çalışan
Yarenine sımsıkı sarılan
Ve fakat sırrına asla ulaşamayan

Niyaza
Muhtaçlığı kadar,
İradi olmaktan kaçınan
Azim henüz elindeyken,
Bahanelere kapı aralayıp avunan

Kalbi
İştiyak ve cehdini
Hala seferber yapamayan
Ne derleri baz alan,
Korkular ve kaygıları bol olan

Bir mahperinin
İmaretiyle ibret ve idrake açılan
Güzel insan, geç kalma,
Umutlarını soldurma, O’na dayan…

Mustafa Cilasun