GÖNLÜM
Bir gönül var bende, derdini bana söylemiyor.
Kime yanıp tutuştuğunu da demiyor. Akıttığı gözyaşların illetini, sadece kendisi biliyor. Kim bilir belki de ölümü özlüyor! Bu gönül çaresiz de olsa yine de gönüldür! Elbet onun da herkes gibi, bir dileği vardır. Benimle alıp veremediği varsa da, geçicidir. Kim bilir belki de, nadide bir gülün aşığıdır! Ey yanan gönlüm! Yalvar yüce yara dana! Bir kapı açarsa, o açar sana. Yoksa eza çekersin sen, hep yana yana! Kim bilir belki de sayende, huzur gelir bana! Ey yürek yaslı gönlüm! Sen sahibini tanımıyor musun? Beni mi gerçek sahip sanıyorsun? Kadir-i Zülcelal-i görmüyor musun? Kim bilir benden ne istiyorsun! HARUN TAŞDEMİR 11.03.2014 |