EFSUNLU NEFESLERİNDE DİRİLEYİM ...sessiz gurbet akşamlarında rüzgarın sesi düşer hüzünlere dallar bahar uykusuna yatarken güz soğukları titretir yalnızlığımı fidan gibi tazeliğin kuruyup gider gazel olur sokaklarda ağıtlarım şafaksız hayallerim uçup gider kahverengi gözlerime kırmızı renklerin en dertlisi çalınır... gitmek gerek yaban ellerden kaldıkça sensiz ötelerde bin kez dilime dokunacak kahır mektupları dermanlarım tükenecek ayrılıklarda azaplara yüreğim kelepçelenecek doyamadığım senli benlerim zalim rüzgarların tokadında silinecek belkide ıssız bir köşede inlerken yağmurlar ’sen’ diye bağrımı delecek yakarışlarım birgün toprak altı olacak... hadi dokun mahsun bakışlarımada gurbetin karabulutları dağılsın tepemden kuzgunlar dolaşıp durmasın yarasaların karanlığına aydınlığı düşür leş bekleyen akbabalara gün doğmasın tut elimden, sevecen dudakların dokunsun sıcaklığın güzlerime baharları düşürsün yeşereyim yeniden efsunlu nefeslerinde sevgilim... .....................................................................biliyor musun seni çok sevdim!.. Zafer Direniş ... |
gurbetin karabulutları dağılsın tepemden
kuzgunlar dolaşıp durmasın
yarasaların karanlığına aydınlığı düşür
leş bekleyen akbabalara gün doğmasın
tut elimden, sevecen dudakların dokunsun
sıcaklığın güzlerime baharları düşürsün
yeşereyim yeniden efsunlu nefeslerinde sevgilim...
GURBETİ ÖYLE GÜZEL ANLATMIŞSINIZKİ.KUTLUYORUM..