FİGÜRANYorgun bir martıdır yürek Aldanır kış güneşine Ruhum sanki sonbahar Bedenim dirense de Neden Bakışlarını gözyaşlarına gizler kuşlar Son göç katarı kaybolurken gökyüzünde Ve neden sevgililer Gizlemeye çalışır titreyen dudaklarını Sabrın son vagonunu uğurlarken bilinmeze Bazen bir ömür yetmez Bazen Küçük bir rastlantı Yeter bilinmezleri çözmeye… Hüzün, perdesini açarken Daralır gülkurusu akşamlar Her doğan gün, Yeni bir oyun sergiler Ve her gün Yeni bir ümitle başlanır yeni oyuna Senaryo dışında Doğaçlama bir şeyler oynayabilmek ümidiyle Beklemek nafile… Oyun biter, Işıklar söner İner perde Yaşam denen bu büyük oyunda Rolünü seçme şansı fazlaca olmayan Figüranlarız sadece… Naime ÖZEREN |
Kaderimizi kendimiz tayin edemiyoruz...
Olayları sürükleyemiyoruz
Olaylar bizleri sürüklüyor.
Güzel ve anlamlı şiiriniz için kutluyorum.