BİZE YAZIKLAR OLSUN Kİ ÇOKÇA ZAVALLIYIZ…gün kararıyor zinaların birleşik yüzünde ruhunun hüznünü daldan kopar diyorlar korkuyorum işte iki yüzlü insan biçimlerinden aynalardan bile kaçar oldum ben utanıyorum yalanlara boğulan şekillerden suskunluğa bürünen özgürlüğüm kökünden kırıver diyor belini kim bilir karıştırdıkça altından ne çıkar dil ucunda kurulu düzeni kutsal kıldılar koynuma giren çıyan zehrini kustu durdu kelebek kanatlarınca mahrumdum varlığa hiç bağdaşmazken içimin sızıları bir kaval kadar acıklı inliyorum isyandan gök hüznü kadar yağmurları taşırdı gözlerim bahşedilenlerin hikmetinden çıktı tüm riyakarlar insanlığın posası savruldu üç beş kuruşa kardelenler utanıp kayboldu kir yüklü gönüllerden onun içindir kar yağmaz ihanet deryalarına dizlerim sürtünmekten koparken içi çocuk gibi saf ne kaldı ki vicdanlarda bir köy hükmünü yitirdi boşaltılmaktan sarhoş bir şehrin tokadını çekerken kadınlar ismin kimin adına yamandı sahte gülücükte çokça zavallı çokça garip çokça yetim kaldı insanlıklar bir anda çocukluğuma dönmek geldi aklıma git artık içimden iblisin nişanesi saflığımın berraklığını istiyorum ben niçin övgü niçin serap niçin bu iş biteviye isteğin düğümü melek olsa ruh rezil kalır gönül kahpe düş kahpe yaşam kahpe el eleman kahpeden nefisler soygundan yeni çıkmış dil kir el kir ruh kir beden kir istem kir kuyusundan haydi git de söyle ki benim için o şirke düşmeden istifa etmiş de bu hayattan… (04.03.2014) AZAP… |