GURBET ELİMDİ KONYA’M
Gurbet yazdı Mevlâ’m Sevo kuluna.
Çocuk yaşta düştüm Konya yoluna. Muhtaç etti namert insan oğluna. Ağla Sevo deme anan duymasın. Ayrı düştüm otağımdan bağımdan. Beni ettin yüce Uludağ’ımdan. Kadîr Mevlâm yıldım gençlik çağımdan. Yalvar Sevo kader ağın örmesin. Kimi dostça, kimi düşman yüzüme. El acımaz, hançer vurur özüme. Ağladıkça Bursa’m gelir gözüme. Ağla Sevo saklan eller görmesin Kime varsam yüzü asık yabancı. Hangi yöne dönsem içimde sancı. Ben gariban Konya zâlim bir hancı. Yürü sevo yollar seni bilmesin. Kardeş sandım el kızına ağlandım. Yaren sandım el oğluna bağlandım. Kaynanayla sivri hançer dağlandım. Ağla Sevo dayan canın yanmasın. Tebrizî’ye gider derdim yanardım. Ne de saftım el sözüne kanardım. Ekmeğimi gözyaşıma banardım. Gül be Sevo eller mutsuz sanmasın. Dillediler karşı gelip sövmedim. Tellediler kimseleri övmedim. Sabrettim de asla dizim dövmedim. Dayan Sevo gurbet belin bükmesin. Onbir yılım yedin cilveli Konya. Ah’la vah’la geçtin be koca dünya. Küçük yaşta gurbet eli gördün ya. Dağlan Sevo gönül közün sönmesin. Sevocançiçek 8 .2. 2014 21:00 |
Çalışma hayatının altı yılını konyada geçiren birisi olarak
Hatıralar yumağından çözülüp daldım uzaklara,çooooooooook uzaklara....
Tekrar şiire dönersek
İçli bir yürekten ve birikimli bir kalemden çıktığı her halinden belli oluyor
Gözyaşıyla yazılmış ki;
katresi ummanlara bedel
sabahlar gibi duru
sular gibi berrak
anne sütü gibi temiz
beyaz,bembeyaz
Yürekten kutluyorum