Sabah oldu, güneş doğdu, ışıldadı her yer,
Analarının altından çıktılar civcivler,
Çıkarıyorlardı muhteviyatlı hoş sesler,
Şen DİLÂŞUB’UM veriyordu onlara yemler.

Vardır evinin önünde rengârenk tavuklar,
Ardıç içinde öter durur karatavuklar,
İçimi aydınlatır ondan gelen şavuklar,
Saçlarnı bir o yana bir bu yana savuklar.

Ahırda DİLÂŞUB diye meleşir davarlar,
Kız ve anası onları güzelce savarlar,
Gül deyi açıp bülbül gibi beni avlarlar,
Ara sıra da şaka deyi beni salarlar.

Koyun ve kuzuları yayılır bir arada,
Görüyordum onu hoş bir gölge-i-çınarda,
Baktım ona suyun doldururken pınarda,
O anda vardı gam yerine neşe cananda.

Böylece benzer bu güzel bir temaşacığa,
Gölgeden uçup ta konuverdim oracığa,
Hiçbir şey deme dedim, annene canancığa,
Ki böyle buluşmak leziz verdi OZAN’CIĞA.

Attım nefesim bitinceye kadar bir nara,
Naramdan korkup ta sindi arka-ı-pınara,
Canın KÜÇÜK OZAN der, çık alan-ı-diyara,
Çık da, verelim birbirimizi sarmalara.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
DİLAŞUBA HAYKIRIŞ’TAN.

LÜGATÇE:
GÖLGE İ ÇINAR: Çınarın gölgesi.
ARKA I PINAR: Pınarın, çeşmenin arkası.
ALAN I DİYARA ÇIKMAK: Ortaya, meydan çıkmak. Saklanmamak.

NOT: TALEBELİK YILLARIMA AİT OLDUĞUNDAN BİRAZ AĞIR GELEBİLİR. TAKDİR SİZİN. SAYGILARIMLA...