Nefretle kına beni, istersen kalbinden at
Seni gördüğüm anda içimde koptu feryat
Bitmez asla bu sevdam, her gün artar katbekat
Sakın deme sevgili, beni benimle bırak.



Sensizlik ölüm demek, eğer yoksan neylerim?
Söyle dertli başımı, nerelerde eylerim ?
Sensiz yaşamak azap, daim yanındır yerim
Dilerim Rabbimden ki kalmayalım biz ırak



Kalbimi parçaladın parsellere bölerek
Aklımı baştan aldın, hep yüzüme gülerek.
Böyle bir güzelliği bir ilahe bilerek,
Dizinin dibi olsun şu gönlüme son durak.



Ne hayaller kurmuştuk unuttun mu baş başa?
Sevgimizi kazıdık ağaca, dağa, taşa
Şu yüreğim benzerdi pır pır uçan bir kuşa
Açılsın vuslat yolu olmasın çıkmaz sokak



Ayrılığı hiç anma, sebebsiz yoktan yere,
Seninle karar verdim, götür istersen nere,
Kapından kovsan bile gelirim yüz bin kere,
Ayrılığa dayanmaz bilesin ki bu yürek.
*


Hasan der ki; ayrılık ölümden beter bize
Kimse karşı çıkmasın yâr’im gelecek dize
Onu çok seviyorum, gerek yok başka söze
Sevgi yağmalı gönle olmamalı hiç kurak.


HASAN YILMAZ