Yaşlar damlamıyor artık..
Binlerce kilometre yolu koşarak
Sana gelmek istediğim yalnızlık vakitlerinde, Ne zaman elimi yüzüme götürsem Kapanıyor göz kapaklarım O ince çizginin arasından Bir kaç damla yaş süzülüyor, Avuçlarıma akıyor ve kumda oynamış, Elleri kirlenmiş çocuklar gibi. Ovuşturuyorum ellerimi, görmesinler diye Sana ait olan her bir hücreme Kemoterapi yapıyorum sensizlik vakitlerinde Bakma sen saçlarımın ağarmasına, Kumda oynayan çocukların ellerinden gelen Tozdur, topraktır hasret kaldığım. Ne zaman gözlerimi diksem yıldızları Kapatan bulutların üzerine, Öksürmekten okuyamıyorum o en sevdiğin şiiri Ben, en parlak olan yıldızı seçmedim sen diye Aksine, en sönük, en ulaşılmaz, En yalnız ve fark edilmeyen, sadece bana ait olan. Kimsenin göremeyeceği yıldızı kayarken izledim Onunla beraber tekrar avuçlarıma düştü yalnızlık Can çekişerek bir o yana bir bu yana Savurdu kendini neşter misali Ellerim kan içinde, İçinde ki gözlerimden yaşlar damlamıyor artık O ince çizginin içine Hapsediyorum gözlerimden süzülen kanları. Sami Arlan.. |