Tarlabaşıpencerenden yırtıp attığın mektuplar gibi şimdi çivit duvarların kısmen yaşadığın hayat gibi darmadağın bırakıp gittiğin ev yüzün yine sarıdır içkin hep yarıdır dolmuyor artık varlığınla boşluklar tuvalde beyaz kuşların uçmuyor kırmızı bir örtü kalmış odanın tam ortasında al kan olsa dünya ne yazar körkütük İstanbul’un vardiyasında uçurumun kenarında kırık camda sararmış gazeteden gözleri çarpıcı dışarıdan içeri bakar hoş bir kadın dolduracaktın hani renklerinle vidalar köşebentler hayatının sökükleri odan resmin gibi kaldı İstanbul’da (Fotoğraf Şevket Şahintaş) |