Elif laYaprakların renk renk Gök kuşağı kıskanır açışını Zambakların en mahkumu boynunda lale Çiğ düşmüş seher vakti ciğerine Kelamın ilk harfi uzun boylu ince kız elif Ne kadarda küçüktün ne kadar körpe Daha uzayıp serpilecektin güne Lalenin ince mis kokulu yaprakları arasında Titrerdi elif ağlardı lale la Solla si arasında bir hüzün makamda Akışırdı günler damla damla hastane kapısında Ya rab şifa Lale gülerdi güneşe, açardı çiçek, ışırdı gün Elif gelirdi dile eller semada içli bir sevda Bir küçük beşik koyduk toprağa bir güvercin uçtu Melekler uçuşuyordu kanat sesleri kulakta Acıyla inzivaya razı gelmez Mevla Nefes alıp verdikçe yaşama tutunmak evla Sevda bazen acıdır imtihan olan bu dünya Hamdı daldaki meyva Ahmet Coşkun |