Zaman pusu kuruyor gönül mihraplarına
Vakit var deme bana gözlerine geleyim
Süzüleyim kirpikten aktığımı bileyim
Gitmek vakti gelince kapıyı göster bana
Bu tılsım bozulmasın göz düşmesin bu an’a
Zaman pusu kuruyor gönül mihraplarına
Bir öykünün içinden kaldık seraplarına

Gökyüzünde süzülen turnalardan medet yar
Kimsesiz gecelere döndüm çaput bağladım
Yıldızlar kayadurdu ben geceyle ağladım
Bir gidişin ardından uzaklara takıldım
Bazen bir ırmak ile büklüm büklüm büküldüm
Gökyüzünde süzülen turnalardan medet yar
Gel de talan gönülü gülzarımı,gül et yar

Hüzün yastık altında her gece beni bekler
Yorganımdan buz olur titrerim ateş ile
Üzerime gelirler susarım telaş ile
Gözükmem kimselere yaşımla boğuşurum
Bir duanın içine sığınır ,yoğuşurum
Hüzün yastık altında her gece beni bekler
Günüme hicranları biner biner hep ekler

Sol yanımdaki saat tık tık sesiyle her an
Ne tarafa dönersem sesi beynimi yorar
Yüreğimi bir korku nice eksiklik sarar
‘’SEN’’ içinde her daim gözlerime gam düşer
Bütün gelinciklerin üstüne şebnem düşer
Sol yanımdaki saat tık tık sesiyle her an
İçimdedir vaveyla dayan yüreğim dayan
Sündüs ARSLAN AKÇA