BENİ TARİF NOKSANDIR (AŞK)
Beni tarif noksandır tanıma yetmez lügat
İsmimin esrarında mana içre mana var. Lisan çaresiz bana acizdir edebiyat Âlemlere açılır benimle tüm kapılar Beni tarif noksandır tanıma yetmez lügat. Bilen bilir gücümü umman gizli damlamda Beni tanımayanlar kudretimi sezemez. Bir kez içen kaybeder kendini her anlamda Katremi tadan bile akıl başta gezemez Bilen bilir gücümü umman gizli damlamda. Rakip görmem kendime yanardağları bile Kıvılcımım düştüğü yeri yakar kavurur. Sular nâçârdır bana kar yağsa döner küle Volkan benim karşımda el pençe divan durur Rakip görmem kendime yanardağları bile. Boynu kıldan incedir bana karşı herkesin Kimseyi tanımayan kuvvet benim güç benim. Hangi savaşa girsem, zafer benimdir kesin Mağlup olduğum daha görülmedi hiç benim Boynu kıldan incedir bana karşı herkesin. Efkârıma dayanmak kimsenin harcı değil İnim inim inletir, hatta kan kustururum. “İnanmam” diyen bile beni inkârcı değil Mânâ gerçekliğimle maddeyi sustururum Efkârıma dayanmak kimsenin harcı değil. Satın alamaz beni Karun’un hazinesi Servetler yetmez bana paha biçilmezim ben. Kıymetimi bilene benim en şahanesi Serden vazgeçilip de yine geçilmezim ben Satın alamaz beni Karun’un hazinesi. Ben ki bir hayal için şuursuz coştururum Leyla diye Mecnun’un aklını alan benim. Ben ki Kerem misali yakıp tutuştururum Ferhat’ı kazma ile dağlara salan benim Ben ki bir hayal için şuursuz coştururum. Nelere yeter gücüm,görün nasıl mahirim! Kanadı olmayanı gökte uçuran benim. Gözle görünmezim ben cisimsizim, zahirim Fikri firar ettirip aklı kaçıran benim Nelere yeter gücüm,görün nasıl mahirim! Tıbbın aciz kaldığı,diz çöktüğü elemim Yoktur derdime deva, çare bulan olmamış. Şairin gözyaşıyım elindeki kalemim. Var mı benim yüzümden beti benzi solmamış? Tıbbın aciz kaldığı, diz çöktüğü elemim. Ben kıraç toprakların yağmurda bulduğuyum Tükenmeyen kaynağım, pınar benim, göz benim. Ab-ı hayat olup da içine dolduğuyum Varlıktaki cevherim, asıl benim, öz benim Ben kıraç toprakların yağmurda bulduğuyum. Mevlânâ’da deryayım Yunus’ta zirve iken Benimle tutuşanlar bir daha sönmek bilmez. Mutlak gerçeği bulur benim kahrımı çeken Sır kapısından giren geriye dönmek bilmez Mevlânâ’da deryayım Yunus’ta zirve iken. Gönül benim sayemde hepten varır hiçliğe Bu yüzdendir ateşle pervanenin ülfeti. Ancak benim gücümle katlanır her güçlüğe Taşıyamaz omzunda kimse bensiz külfeti Gönül benim sayemde hepten varır hiçliğe. Benim için niceler başını vermedi mi? Ölüme kafa tutar, ecele dokunurum. Bende yok olanlar ki sırrıma ermedi mi? Gönüllerde yazılır gözlerden okunurum Benim için niceler başını vermedi mi? Tanrı’nın bir lûtfuyum,benim en büyük ihsan Yerle gök arasında her şeyin temeliyim. Benle değer kazanır benle yücelir insan Kalp gözüyle bakanın biricik emeliyim Tanrı’nın bir lûtfuyum,benim en büyük ihsan. Hasan Hüseyin YILMAZ |
AŞK NEYDİ..!
AŞK…
Sefer dönüşü,Yavuz Han’ı dile getiren;
“Şirler pençe-i kahrımda olurken lerzan
Beni,bir gözleri ahuya zebun etti felek”
Feryatları mıydı,kul olmak mıydı bir güzele..!
AŞK…
Fuzuli’nin gönlünde,ah edişlerinde,
“Aşk imiş her ne var alemde
İlim bir kıyl-ü kal imiş ancak”
Denecek kadar yüce ve değerli miydi..!
AŞK…
Arap Hasan’ın asker mektubunda,
“Zahidem,seni verse bana baban,
El kadar hasır yetmez miydi bize…”
Diye seslenen,hasreti,mütevaziliği miydi..!
AŞK…
Ferhatın,Şirin için dağları delip de,
Salladığı her kazma sesi ve akan terinde,
“Şirin’ime kavuşmaktır tek muradım”,diyen,
Gayretinde,özleminde,hasretinde miydi..!
AŞK…
Mecnun’un Leyla’ya olan sevdasında,
“Ya Rab,mana cism ü can gerekmez,
Canansız cihan gerekmez”diyerek,
Varlığından,dünyadan vaçgeçmesinde miydi..!
VE,AŞK…
“Aynı bedende,can gibiyiz,biz ayrılamayız”
Diyenlerin,dilinde miydi,yüreğinde miydi..!
Rengi hep mavi miydi,yoksa tenlerde miydi..!
Sahi,aşk kimin yüreğinde,kimlerle ve ne idi…!
“SEVGİ İYİLİKTİ,DOSTLUKTU,SEVGİ EMEKTİ” Cengiz AYTMATOV